„Słyszę hałasujące dzieci”, czyli o smutku i czułości w „Vive l’amour” Tsai Ming-lianga

Autorka poddaje analizie wczesny film Tsai Ming-lianga Vive l’amour i zauważa, że są już w nim widoczne wszystkie typowe dla twórczości reżysera wątki tematyczne i rozwiązania artystyczne: m.in. długie, statyczne ujęcia skupiające się na postaciach zagubionych w miejskim zgiełku, wyalienowanych, sa...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Author: Karolina Kosińska
Format: Article
Language:English
Published: Institute of Art of the Polish Academy of Sciences 2005-09-01
Series:Kwartalnik Filmowy
Subjects:
Online Access:https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/3554
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:Autorka poddaje analizie wczesny film Tsai Ming-lianga Vive l’amour i zauważa, że są już w nim widoczne wszystkie typowe dla twórczości reżysera wątki tematyczne i rozwiązania artystyczne: m.in. długie, statyczne ujęcia skupiające się na postaciach zagubionych w miejskim zgiełku, wyalienowanych, samotnych, smutnych. Jak zauważa Kosińska, twórca nie pozwala swoim postaciom na bliskość, ale oferuje ją nam, widzom – to my możemy zbliżyć się do bohaterów, współodczuwać z nimi, nawet jeśli oni sami za wszelką cenę chcą ukryć swoje przeżycia.
ISSN:0452-9502
2719-2725