ارزیابی خصوصیات زراعی و شیمیایی بوم نظام گندم تحت تاثیر الگوهای کشت مضاعف و مدیریت زیستی- شیمیایی کود
سابقه و هدف: با استفادهی منحصر به فرد از کودهای شیمیایی نمیتوان به پایداری در تولید محصولات زراعی دست یافت. بهعلاوه حصول عملکرد قابل قبول گیاهان زراعی با استفادهی کودهای زیستی بهتنهایی امکانپذیر نمیباشد. بنابراین استفاده از راهکارهای مدیریتی همچون توالی مناسب گیاهان زراعی و استفادهی تلفیقی ا...
Saved in:
| Main Authors: | , , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | fas |
| Published: |
Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources
2019-08-01
|
| Series: | Pizhūhish/hā-yi tulīd-i giyāhī |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://jopp.gau.ac.ir/article_4659_49e3dcc40b210d7b49683531115ea3d1.pdf |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | سابقه و هدف: با استفادهی منحصر به فرد از کودهای شیمیایی نمیتوان به پایداری در تولید محصولات زراعی دست یافت. بهعلاوه حصول عملکرد قابل قبول گیاهان زراعی با استفادهی کودهای زیستی بهتنهایی امکانپذیر نمیباشد. بنابراین استفاده از راهکارهای مدیریتی همچون توالی مناسب گیاهان زراعی و استفادهی تلفیقی از کودهای زیستی و شیمیایی میتواند در تولید و تداوم محصولات کشاورزی راهگشا باشند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر توالی کاشت گیاهان مختلف زراعی با گندم و تلفیق کاربرد کودهای شیمیایی و زیستی بر عملکرد کمی و کیفی گیاه گندم و وضعیت عناصر در خاک اجرا شد.مواد و روشها: بهمنظور مطالعهی اثر توالی زراعی و کودهای زیستی در بوم نظام گندم، آزمایشی در مزرعه‌ی پژوهشی دانشکده‌ی کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز در سال زراعی 95-1394 طی دو فصل تابستان و زمستان انجام شد. طرح آزمایشی بهصورت کرتهای خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی و در سه تکرار بود. عامل اصلی شامل پنج نوع گیاه زراعی پیش کشت قبل از گندم بود که عبارت بودند از: آفتابگردان، ارزن، ذرت، کنجد و ماش. عامل کرت فرعی سه روش مدیریت کود شامل: کاملاً شیمیایی، کاملاً زیستی و تلفیقی بود. عملکرد دانه و اجزای عملکرد گندم و برخی خصوصیات شیمیایی خاک اندازه‌گیری شدند. یافتهها: نتایج این آزمایش نشان داد که بیشترین عملکرد دانه‌ی گندم (1/7 تن در هکتار) در توالی ماش-گندم و در کوددهی تلفیقی بهدست آمد. کود زیستی کمترین عملکرد کاه، عملکرد دانه و درصد پروتئین را به‌دنبال داشت. در تناوب گندم با گیاهان غیر بقولات، بیشترین عملکرد دانه‌ی گندم (58/5 تن در هکتار) مربوط به توالی آفتابگردان-گندم بود، در حالی‌که بیشترین عملکرد دانه‌ی گندم (91/5 تن در هکتار) در توالی ماش-گندم بهدست آمد. کمترین عملکرد دانه (9/4 تن در هکتار) نیز مربوط به توالی کنجد-گندم بود. همچنین کمترین مقدار نیتروژن (054/0 درصد)، فسفر (9/2 میلی‌گرم بر کیلوگرم خاک) و پتاسیم قابل تبادل (162 میلی‌گرم بر کیلوگرم خاک) خاک بهترتیب مربوط به حضور گیاه آفتابگردان، ارزن و کنجد همگی در روش کاملاً شیمیایی بود. در کوتاه مدت، روش‌های مختلف کوددهی در مقایسه با تغییر نوع گیاه قبلی اثر بیشتری بر عملکرد دانه داشت. نتیجهگیری: از نتایج این پژوهش میتوان چنین استنباط نمود که اثر گیاه قبلی در کشت مضاعف با تغییر در نوع مدیریت کود از شیمیایی به زیستی تغییر یافت. بهعلاوه در توالیهایی که بقولات حضور ندارند، روش مدیریت تلفیقی کود راه‌کار مناسب‌تری نسبت به روش‌های کاملاً شیمیایی یا کاملاً زیستی خواهد بود.نتیجهگیری: از نتایج این پژوهش میتوان چنین استنباط نمود که اثر گیاه قبلی در کشت مضاعف با تغییر در نوع مدیریت کود از شیمیایی به زیستی تغییر یافت. بهعلاوه در توالیهایی که بقولات حضور ندارند، روش مدیریت تلفیقی کود راه‌کار مناسب‌تری نسبت به روش‌های کاملاً شیمیایی یا کاملاً زیستی خواهد بود. |
|---|---|
| ISSN: | 2322-2050 2322-2778 |