Cielesność, intymność i seksualność w filmach Ulricha Seidla jako medium samotności i odrzucenia
Austriacki reżyser Ulrich Seidl mówi, że wszystkie jego filmy są cielesne, gdyż – jego zdaniem – ważne jest, by robić filmy fizyczne i przyciągać widzów do postaci tak blisko, jak się tylko da. Kosińska-Krippner śledzi w jego twórczości rozmaite ujęcia zagadnienia cielesności i seksualności – m.in....
Saved in:
Main Author: | |
---|---|
Format: | Article |
Language: | English |
Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2013-12-01
|
Series: | Kwartalnik Filmowy |
Subjects: | |
Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2726 |
Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
Summary: | Austriacki reżyser Ulrich Seidl mówi, że wszystkie jego filmy są cielesne, gdyż – jego zdaniem – ważne jest, by robić filmy fizyczne i przyciągać widzów do postaci tak blisko, jak się tylko da. Kosińska-Krippner śledzi w jego twórczości rozmaite ujęcia zagadnienia cielesności i seksualności – m.in. wykorzystanie obrazu ciała jako narzędzia prowokacji czy uczynienie z obrazu cielesności swoistego medium do wyrażania refleksji nad człowiekiem i światem, jaki on wokół siebie tworzy. Reżyser pokazuje ciało w rozmaitych ujęciach i aspektach, czasem ucieka od jego wizualnej prezentacji, ograniczając się do sfery werbalnej, a czasem epatuje cielesnością, nagością, wyuzdaniem i perwersją, żeby powiedzieć coś więcej o ludzkiej naturze. Seidl pokazuje swoich bohaterów w najbardziej intymnych sytuacjach, bez współczucia patrzy na społeczeństwo, a oceny pozostawia widzom. Bezlitośnie obnaża brzydotę ludzkiej egzystencji, diagnozuje psychikę (duszę) współczesnego człowieka i kondycję jego świata oraz relacje międzyludzkie, pokazując to, co człowiek robi z własnym ciałem i jak traktuje ciała innych. Reżyser odziera widza z iluzji, że znormalizowane (dostatnio żyjące) społeczeństwo i margines społeczny to odległe i nieprzenikające się światy.
|
---|---|
ISSN: | 0452-9502 2719-2725 |