Archiwista narodzin i śmierci. Jutrzenka i „mise-en-mort” w historiografiach włoskiego neorealizmu
W swoim artykule Stefano Ciammaroni podejmuje polemikę z tradycyjnym ujęciem neorealizmu, rozpowszechnionym w historiografii filmoznawczej za sprawą francuskiej krytyki filmowej (Bazin i Deleuze). Autor twierdzi, iż uznawanie neorealizmu za punkt zwrotny w ewolucji języka filmowego nie powinno prze...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2009-12-01
|
| Series: | Kwartalnik Filmowy |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/3105 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | W swoim artykule Stefano Ciammaroni podejmuje polemikę z tradycyjnym ujęciem neorealizmu, rozpowszechnionym w historiografii filmoznawczej za sprawą francuskiej krytyki filmowej (Bazin i Deleuze). Autor twierdzi, iż uznawanie neorealizmu za punkt zwrotny w ewolucji języka filmowego nie powinno przesłaniać faktu, że w filmach zaliczanych do tego nurtu odnaleźć można wiele elementów klasycznej narracji filmowej, a nawet inspiracji wczesnym kinem. Zdaniem Ciammaroniego, uproszczeniem jest także uznawanie neorealizmu za "kino porażki", w którym świat „dzieje się” niezależnie od działań bohatera, pozbawionego wpływu na rozwój wypadków. Autor podkreśla, że neorealizm nie powinien być pojmowany wyłącznie w kategoriach stylistycznych, z pominięciem aspektu kontekstowego, odsyłającego do lokalnej, historycznej specyfiki Włoch lat 40. Filmy zaliczane do nurtu neorealistycznego pełniły bowiem ważną funkcję psychospołeczną, której świadectwami (analizowanymi na przykładzie filmów: Rzym, miasto otwarte oraz Dni chwały) są dla Ciammaroniego obrazy przemocy będące reakcją na traumatyczne doświadczenia czasu wojny.
|
|---|---|
| ISSN: | 0452-9502 2719-2725 |