RELACJE OSOBOWE W SIELANCE FRANCISZKA KARPIŃSKIEGO "DO JUSTYNY. TĘSKNOŚĆ NA WIOSNĘ"

Najwcześniejsza z sielanek Franciszka Karpińskiego Do Justyny. Tęskność na wiosnę powstała przed rokiem 1765. Uchodzi za jeden z najpiękniejszych erotyków w literaturze polskiej. Pozbawiona jest jednak całkowicie atrybutów poezji miłosnej. Monolog liryczny jest tu właściwie skargą “stroskanego gospo...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Author: Marek  Nalepa
Format: Article
Language:deu
Published: Borys Grinchenko Kyiv Metropolitan University 2016-03-01
Series:Lìteraturnij Proces: Metodologìâ, Ìmena, Tendencìï
Subjects:
Online Access:https://litp.kubg.edu.ua/index.php/journal/article/view/273
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:Najwcześniejsza z sielanek Franciszka Karpińskiego Do Justyny. Tęskność na wiosnę powstała przed rokiem 1765. Uchodzi za jeden z najpiękniejszych erotyków w literaturze polskiej. Pozbawiona jest jednak całkowicie atrybutów poezji miłosnej. Monolog liryczny jest tu właściwie skargą “stroskanego gospodarza”, który nie potrafi wstrzelić się w rytm wiosny pobudzającej przyrodę do nowego życia. Erotyczny charakter tej skardze nadają dwa słowa wymienione w tytule: “do Justyny”. Jakie reguły rządzą aluzyjnym i metaforycznym charakterem owego wiersza? — na to pytanie usiłuje odpowiedzieć autor artykułu. Jego dociekania koncentrują się przede wszystkim na wewnątrztekstowych relacjach nadawczo-odbiorczych, dotyczących komunikacji na poziomie: podmiot liryczny — adresat monologu lirycznego i autor wewnętrzny — odbiorca wirtualny.
ISSN:2311-2433
2412-2475