بررسی شاخص‌های بهداشتی مراکز اقامتی منطقه‌ی ثامن مشهد در تابستان 1390

زمینه و هدف: حرم مطهر رضوی، سالانه پذیرای بیش از ۳۰ میلیون زائر از داخل و بیش از یک میلیون زائر از خارج از کشوراست. منطقه-ی ثامن بامساحت حدود 337 هکتار و جمعیت 32330 نفر، یکی از مناطق مهم شهر مشهد می‌باشد. به‌دلیل تراکم مسافر و تعداد ناکافی اماکن اقامتی، به‌نظرمی‌رسد شاخص‌های بهداشتی این اماکن چندا...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: عباس صادقی, ضیاالدین بنیادی
Format: Article
Language:fas
Published: Sabzevar University of Medical Sciences 2015-04-01
Series:مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار
Subjects:
Online Access:https://jsums.medsab.ac.ir/article_566_cb6663cbfcceee27a36a14d3d460ae42.pdf
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:زمینه و هدف: حرم مطهر رضوی، سالانه پذیرای بیش از ۳۰ میلیون زائر از داخل و بیش از یک میلیون زائر از خارج از کشوراست. منطقه-ی ثامن بامساحت حدود 337 هکتار و جمعیت 32330 نفر، یکی از مناطق مهم شهر مشهد می‌باشد. به‌دلیل تراکم مسافر و تعداد ناکافی اماکن اقامتی، به‌نظرمی‌رسد شاخص‌های بهداشتی این اماکن چندان مطلوب نباشد، اما به‌خاطرعدم بررسی علمی این شاخص‌ها، وضعیت کاملا مشخصی ازآنها در دست‌نیست. لذا این تحقیق، برای روشن‌شدن ابعاد این شاخص‌ها در اماکن اقامتی منطقه‌ی ثامن شهر مقدس مشهد درسال1390 طراحی شده‌است. موادِ و روش‌ها: درتابستان 1390، یک مطالعه‌ی توصیفی ـ مقطعی که بر روی وضعیت بهداشتی کلیه‌ی اماکن اقامتی (353 اماکن اقامتی) منطقه‌ی ثامن مشهد که شامل 3 مرکز بهداشتی درمانی می‌باشد، انجام‌شد. برای تعیین شاخص‌های بهداشتی این اماکن و باتوجه به فرم بازدید ماده‌ی 13 قانون مواد خوردنی، آشامیدنی، آرایشی، بهداشتی، نسبت به تکمیل چک‌لیستی شامل 73 پرسش در مورد شاخص‌های بهداشت فردی، بهداشت ساختمان و ابزار و تجهیزات اقدام‌گردید. یافته‌ها: نتایج نشان‌می‌دهدکه 17/15% از اماکن دارای موازین بهداشتی بودند. 09/62% از اماکن دارای معیارهای به‌سازی و 75/22% از آنها دارای شرایط نامطلوب بودند. همچنین نتایج نشان‌داد که 2/92% از کل شاغلین دارای کارت بهداشت و 46/33% از آنها دارای گواهی‌نامه‌ی بهداشت بودند. نتیجه‌گیری: با توجه به درصد بالای اماکن با وضعیت نامطلوب بهداشتی، توصیه‌می‌شود برای اماکن غیربهداشتی، درصورت‌امکان زمینه‌ی بهداشتی‌شدن آنها فراهم‌آید و درصورت عدم انجام اقدامات بهداشتی در زمان مقرر، از ادامه‌ی کار این اقامتگاه‌ها جلوگیری‌شود. باتوجه به این‌که تعداد کمی از شاغلین این اماکن دارای گواهی‌نامه‌ی بهداشت می‌باشند، لذا آموزش متصدیان اماکن و بازرسی مداوم می‌تواند تعداد افراد فاقد گواهی‌نامه‌ی بهداشت و کارت بهداشتی دراین اقامتگاه‌ها را کاهش‌دهد و موجب بهبود وضعیت بهداشت فردی پرسنل شود.
ISSN:2821-1375