„Cogito ergo video”. Wprowadzenie do „Histoire(s) du cinéma” Godarda

Analizując Histoire(s) du cinéma autorka stawia hipotezę dotyczącą nowej roli autoreferencji, roli, która ujawnia się właśnie w - zapomnianym dziś nieco (zwłaszcza w Polsce) - dziele Godarda. Autoreferencja jawi się tutaj jako figura powtórzenia, a zarazem klucz do zrozumienia historii kina (oraz -...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Author: Aleksandra Hirszfeld
Format: Article
Language:English
Published: Institute of Art of the Polish Academy of Sciences 2009-12-01
Series:Kwartalnik Filmowy
Subjects:
Online Access:https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/3099
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:Analizując Histoire(s) du cinéma autorka stawia hipotezę dotyczącą nowej roli autoreferencji, roli, która ujawnia się właśnie w - zapomnianym dziś nieco (zwłaszcza w Polsce) - dziele Godarda. Autoreferencja jawi się tutaj jako figura powtórzenia, a zarazem klucz do zrozumienia historii kina (oraz - do pewnego stopnia - historii tout court). Odniesienie się obrazu do procesu jego własnego historycznego rozwoju prowadzi do wytworzenia specyficznej historiozofii. Histoire(s)... to próba wydobycia historii możliwej, albo raczej: historii jako pewnej możliwości. Nowe spojrzenie na historię polega, w przypadku Godarda, na zaakcentowaniu kwestii możliwości, na ujęciu z perspektywy tej określonej modalności, problemu dziejów. Można powiedzieć, że Histoire(s) du cinéma Godarda opowiada(ją) historię kina jako historię upadku, owa próba rozliczania się z przeszłością, ma jednak przede wszystkim umożliwić zaistnienie tego, co a venir.
ISSN:0452-9502
2719-2725