„Muzyka w sercu. Serce dla muzyki”. Wpływ Stanisława Węsławskiego na rozwój życia muzycznego w Wilnie okresu dwudziestolecia międzywojennego
Stanisław Węsławski urodził się w Wilnie dnia 17 września 1896 roku. Był synem Witolda Jana Narcyza i Emilii Franciszki Węsławskich (Saryusz-Bielskiej). W latach młodzieńczych Stanisław uczestniczył w tworzeniu na Wileńszczyźnie skautingu, a następnie harcerstwa. W okresie pierwszej wojny światowej...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2016-03-01
|
| Series: | Muzyka |
| Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/m/article/view/3248 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Stanisław Węsławski urodził się w Wilnie dnia 17 września 1896 roku. Był synem Witolda Jana Narcyza i Emilii Franciszki Węsławskich (Saryusz-Bielskiej). W latach młodzieńczych Stanisław uczestniczył w tworzeniu na Wileńszczyźnie skautingu, a następnie harcerstwa. W okresie pierwszej wojny światowej ukończył na uniwersytecie w Moskwie prawo i fakultet muzyczny. Po powrocie do Wilna prowadził kancelarię adwokacką, a swój wolny czas poświęcał także na komponowanie dzieł fortepianowych i pieśni, pod okiem Tadeusza Szeligowskiego. Był też członkiem zwyczajnym wileńskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i zasiadał w Wydziale Oświatowym Polskiej Macierzy Szkolnej Ziem Wschodnich. Wybrano go również na wiceprezesa Wileńskiego Związku Towarzystw Śpiewaczych i Muzycznych. Ponadto tworzył muzykę do wileńskiej Rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie oraz został jej referentem muzycznym, jak i prezesem Zarządu Sekcji Wileńskiej Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (Oddział Wileński). W latach trzydziestych Stanisława Węsławskiego desygnowano również na prezesa Zarządu Centralnego Polskiej Macierzy Szkolnej Ziemi Wileńskiej. Zasiadał, początkowo na stanowisku skarbnika w Prezydium, a następnie w składzie Komisji Rewizyjnej Rady Wileńskich Zrzeszeń Artystycznych – „Erwuza” (RWZA). Działał też w towarzyskim klubie dyskusyjnym „Smorgonia”, był stałym bywalcem „Śród Literackich” oraz członkiem Zarządu Wileńskiego Towarzystwa Filharmonicznego, pełniąc w nim funkcję wiceprezesa. Swoje teksty publikował w „Dzienniku Wileńskim”, „Alma Mater Vilnensis”, „Gazecie Warszawskiej”, „Przeglądzie Muzycznym”, „Muzyce Współczesnej” i „Muzyce”. W okresie drugiej wojny światowej został miedzy innymi pierwszym, konspiracyjnym Prezydentem miasta Wilna. Jego żoną była Jadwiga Zofia z Hryszkiewiczów. Mieli dwóch synów: Jerzego i Michała. Stanisława Węsławskiego rozstrzelano 2 grudnia 1942 roku w Ponarach pod Wilnem.
|
|---|---|
| ISSN: | 0027-5344 2720-7021 |