Polskie kino. Obywatel a służba bezpieczeństwa
Film fabularny jako źródło historyczne jest często niedoceniany, podczas gdy pomimo swoich ambicji artystycznych i otwarcie subiektywnych narracji powinien być rozpoznawany i analizowany jako wartościowe źródło wiedzy o przeszłości. Autorki przedstawiają sposoby, w jakie polskie kino prezentowało i...
Saved in:
| Main Authors: | , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2012-06-01
|
| Series: | Kwartalnik Filmowy |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2864 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Film fabularny jako źródło historyczne jest często niedoceniany, podczas gdy pomimo swoich ambicji artystycznych i otwarcie subiektywnych narracji powinien być rozpoznawany i analizowany jako wartościowe źródło wiedzy o przeszłości. Autorki przedstawiają sposoby, w jakie polskie kino prezentowało i interpretowało Służbę Bezpieczeństwa oraz jej relacje ze zwykłymi ludźmi. Z filmów zrealizowanych zarówno przed, jak i po 1989 r. możemy się dowiedzieć zaskakująco wiele o metodach działania, inwigilacji, przesłuchaniach i torturach stosowanych przez tajne służby w niemal każdym okresie historii Polski. Polskie filmy przedstawiające teorię i praktykę Służby Bezpieczeństwa mogą być analizowane w odniesieniu do trzech różnych porządków: reprezentacji (opisywanie aparatu bezpieczeństwa PRL-u), dramatyzacji (zaprzęganie go do akcji filmowej jako czynnika modalnego) i aktualizacji (która odnosi współczesność do przeszłości i każe czytać historię przez współczesne konflikty, z czym także wiąże się problem lustracji).
|
|---|---|
| ISSN: | 0452-9502 2719-2725 |