Lisandro Alonso – luki filmowego realizmu
Tematem eseju jest twórczość argentyńskiego reżysera Lisandra Alonso, autora takich filmów jak: La Libertad, Los Muertos, Fantasma i Liverpool. Autor artykułu analizuje specyfikę filmowego stylu artysty, koncentrując się na różnorodnych formach ekranowego realizmu. Najpierw stara się prześledzić po...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2011-12-01
|
| Series: | Kwartalnik Filmowy |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2896 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| _version_ | 1832574323577061376 |
|---|---|
| author | Rafał Syska |
| author_facet | Rafał Syska |
| author_sort | Rafał Syska |
| collection | DOAJ |
| description |
Tematem eseju jest twórczość argentyńskiego reżysera Lisandra Alonso, autora takich filmów jak: La Libertad, Los Muertos, Fantasma i Liverpool. Autor artykułu analizuje specyfikę filmowego stylu artysty, koncentrując się na różnorodnych formach ekranowego realizmu. Najpierw stara się prześledzić potencjalnych protoplastów Alonsa, konfrontując poetykę argentyńskiego twórcy z modelami realizmu typowymi dla Roberta Bressona, Béli Tarra i Chantal Akerman. Twierdzi, że reżyser aktualizuje Bressonowską koncepcję kinematografu, czyli wizję premélièsowskiego filmu, pozbawionego konwencjonalnej emocjonalności, odległego od kinowego spektaklu i przywiązanego do „dokumentalnej” faktury opowiadania. Z drugiej strony Syska podkreśla, że Bresson uogólnia i syntetyzuje, odbierając bohaterom niepowtarzalność, podczas gdy Alonso nadaje postaciom walor unikatowości, a proponowany przez reżysera realizm pozostaje najczystszy, służebny wobec pejzażu i postaci-aktora. Autor zaznacza także stosowane przez Alonsa techniki dystansacyjne, eliptyczność fabularną, unikanie puent i specyficzny charakter subiektywizmu niewyrastającego poza ramy klasycznie ujętych norm narracji obiektywnej (analiza sceny snu z filmu La Libertad). Autor obszerny fragment poświęca także analizie stosunków temporalnych w filmach Alonsa, stosując roboczą kategorię czasu teraźniejszego – niedokonanego.
|
| format | Article |
| id | doaj-art-c432e6c1e64b4b11963625c664e99a85 |
| institution | Kabale University |
| issn | 0452-9502 2719-2725 |
| language | English |
| publishDate | 2011-12-01 |
| publisher | Institute of Art of the Polish Academy of Sciences |
| record_format | Article |
| series | Kwartalnik Filmowy |
| spelling | doaj-art-c432e6c1e64b4b11963625c664e99a852025-02-01T19:38:46ZengInstitute of Art of the Polish Academy of SciencesKwartalnik Filmowy0452-95022719-27252011-12-0175-7610.36744/kf.2896Lisandro Alonso – luki filmowego realizmuRafał Syska0Uniwersytet Jagielloński Tematem eseju jest twórczość argentyńskiego reżysera Lisandra Alonso, autora takich filmów jak: La Libertad, Los Muertos, Fantasma i Liverpool. Autor artykułu analizuje specyfikę filmowego stylu artysty, koncentrując się na różnorodnych formach ekranowego realizmu. Najpierw stara się prześledzić potencjalnych protoplastów Alonsa, konfrontując poetykę argentyńskiego twórcy z modelami realizmu typowymi dla Roberta Bressona, Béli Tarra i Chantal Akerman. Twierdzi, że reżyser aktualizuje Bressonowską koncepcję kinematografu, czyli wizję premélièsowskiego filmu, pozbawionego konwencjonalnej emocjonalności, odległego od kinowego spektaklu i przywiązanego do „dokumentalnej” faktury opowiadania. Z drugiej strony Syska podkreśla, że Bresson uogólnia i syntetyzuje, odbierając bohaterom niepowtarzalność, podczas gdy Alonso nadaje postaciom walor unikatowości, a proponowany przez reżysera realizm pozostaje najczystszy, służebny wobec pejzażu i postaci-aktora. Autor zaznacza także stosowane przez Alonsa techniki dystansacyjne, eliptyczność fabularną, unikanie puent i specyficzny charakter subiektywizmu niewyrastającego poza ramy klasycznie ujętych norm narracji obiektywnej (analiza sceny snu z filmu La Libertad). Autor obszerny fragment poświęca także analizie stosunków temporalnych w filmach Alonsa, stosując roboczą kategorię czasu teraźniejszego – niedokonanego. https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2896Lisandro AlonsoRobert Bressonrealizm |
| spellingShingle | Rafał Syska Lisandro Alonso – luki filmowego realizmu Kwartalnik Filmowy Lisandro Alonso Robert Bresson realizm |
| title | Lisandro Alonso – luki filmowego realizmu |
| title_full | Lisandro Alonso – luki filmowego realizmu |
| title_fullStr | Lisandro Alonso – luki filmowego realizmu |
| title_full_unstemmed | Lisandro Alonso – luki filmowego realizmu |
| title_short | Lisandro Alonso – luki filmowego realizmu |
| title_sort | lisandro alonso luki filmowego realizmu |
| topic | Lisandro Alonso Robert Bresson realizm |
| url | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2896 |
| work_keys_str_mv | AT rafałsyska lisandroalonsolukifilmowegorealizmu |