Biedronki (Coleoptera: Coccinellidae) odłowione przy użyciu samołówek świetlnych w trzech kompleksach leśnych we wschodniej i centralnej Polsce

Chrząszcze z rodziny biedronkowatych (Coccinellidae), jako ważny czynnik ograniczający liczebność stawonogów powodujących szkody w uprawach, są częstym obiektem badań entomologicznych. Do odłowów stosuje się różne metody, przy czym do rzadziej wykorzystywanych należy metoda przywabiania chrząszczy d...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: Przemysław Kamiński, Sebastian Tobiasz, Małgorzata Grochowska, Artur Baranowski, Jerzy Romanowski, Piotr Ceryngier
Format: Article
Language:English
Published: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie 2020-06-01
Series:Studia Ecologiae et Bioethicae
Subjects:
Online Access:https://czasopisma.uksw.edu.pl/index.php/seb/article/view/6519
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:Chrząszcze z rodziny biedronkowatych (Coccinellidae), jako ważny czynnik ograniczający liczebność stawonogów powodujących szkody w uprawach, są częstym obiektem badań entomologicznych. Do odłowów stosuje się różne metody, przy czym do rzadziej wykorzystywanych należy metoda przywabiania chrząszczy do światła. W niniejszych badaniach zastosowaliśmy tę metodę do odłowu biedronek w rezerwacie Jata k. Łukowa oraz w dwóch kompleksach leśnych położonych w granicach administracyjnych Warszawy: w rezerwacie Las Bielański i w Lesie Młocińskim. Nocne odłowy owadów do samołówek świetlnych prowadzono w latach 2018 i 2019 między marcem a listopadem, jednak biedronki wpadały do pułapek w okresie od kwietnia do września. Łącznie na trzech stanowiskach odłowiono 347 osobników Coccinellidae należących do 16 gatunków. Największe bogactwo gatunkowe (15 gatunków), a jednocześnie najmniejszą średnią liczebność biedronek (1,3 osobnika na próbę) odnotowano w Jacie. W Lesie Bielańskim stwierdzono 9 gatunków i średnio 4 osobniki na próbę, a w Lesie Młocińskim 4 gatunki i średnio 2,2 osobnika na próbę. Na wszystkich trzech stanowiskach gatunkiem dominującym była Calvia decemguttata (L.). Wysoki udział miały również Harmonia axyridis (Pallas) i Vibidia duodecimguttata (Poda). Większość odłowionych osobników biedronek (71%) należała do gatunków pozbawionych ubarwienia ostrzegawczego, co może pośrednio świadczyć o ich nocnym trybie życia.
ISSN:1733-1218