ارزیابی و مدل‌سازی تغییرات زمانی- مکانی کاربری اراضی در گسترش شدت بیابان‌زایی مناطق خشک شمال شرق ایران (سرخس)

تغییرات پوشش زمین در دهه‌های اخیر مشکلات فراوانی ازجمله تخریب منابع طبیعی را در برداشته است. پیش‌بینی تغییرات کاربری اراضی نقش مهمی در مدیریت منابع داشته و مدیران را در برنامه‌ریزی بهتر یاری می‌دهد. هدف از این تحقیق، بررسی تغییرات کاربری اراضی در گذشته و پیش‌بینی آن در آینده با استفاده از مدل ساز تغ...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: محبوبه سربازی, مجید اونق, علی محمدیان بهبهانی, مرتضی اکبری
Format: Article
Language:English
Published: Ferdowsi University of Mashhad 2020-08-01
Series:جغرافیا و مخاطرات محیطی
Subjects:
Online Access:https://geoeh.um.ac.ir/article_34145_8c9120c215b709126f147dd273d6e05e.pdf
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
_version_ 1832591396694917120
author محبوبه سربازی
مجید اونق
علی محمدیان بهبهانی
مرتضی اکبری
author_facet محبوبه سربازی
مجید اونق
علی محمدیان بهبهانی
مرتضی اکبری
author_sort محبوبه سربازی
collection DOAJ
description تغییرات پوشش زمین در دهه‌های اخیر مشکلات فراوانی ازجمله تخریب منابع طبیعی را در برداشته است. پیش‌بینی تغییرات کاربری اراضی نقش مهمی در مدیریت منابع داشته و مدیران را در برنامه‌ریزی بهتر یاری می‌دهد. هدف از این تحقیق، بررسی تغییرات کاربری اراضی در گذشته و پیش‌بینی آن در آینده با استفاده از مدل ساز تغییر زمین (LCM) در توسعه شدت بیابان‌زایی مناطق خشک شمال شرق ایران، سرخس است. در این تحقیق با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای چند زمانه لندست مربوط به سال‌های 2000، 2005، 2010 و 2015، تغییرات کاربری اراضی طی 15 سال بررسی گردید. وضعیت کاربری اراضی سال 2030 با استفاده از مدل پیش‌بینی مارکوف و رویکرد مدل سازLCM و بر پایة شبکه‌های عصبی مصنوعی پیش‌بینی شد. نتایج نشان داد در طول این دوره، تغییرات کاربری اراضی شامل کاهش سه درصدی مراتع متوسط و غنی، افزایش سه درصدی مراتع فقیر و اراضی بایر و افزایش یک درصدی اراضی کشاورزی بوده است. وسعت پهنه‌های ماسه‌ای در کل این دوره بیش از یک درصد افزایش یافته است که نشان‌دهنده افزایش شدت بیابان‌زایی است. صحّت نقشه کاربری اراضی پیش‌بینی شده و نقشه واقعیت زمینی ضریب کاپای 85 درصدی را نشان می‌دهد. طبق نتایج طی سال‌های 2000 تا 2015 منطقه مطالعاتی دستخوش تغییرات وسیعی گردیده که عمده این تغییرات در جهت تخریب منطقه بوده است. نتایج پیش‌بینی مدل ساز نیز ادامه روند تخریب زمین و شدت بیابان‌زایی را تأیید می‌کند.
format Article
id doaj-art-b4040cf291534bb39a93c13f3f0773fe
institution Kabale University
issn 2322-1682
2383-3076
language English
publishDate 2020-08-01
publisher Ferdowsi University of Mashhad
record_format Article
series جغرافیا و مخاطرات محیطی
spelling doaj-art-b4040cf291534bb39a93c13f3f0773fe2025-01-22T12:12:03ZengFerdowsi University of Mashhadجغرافیا و مخاطرات محیطی2322-16822383-30762020-08-019211810.22067/geo.v9i2.8589034145ارزیابی و مدل‌سازی تغییرات زمانی- مکانی کاربری اراضی در گسترش شدت بیابان‌زایی مناطق خشک شمال شرق ایران (سرخس)محبوبه سربازی0مجید اونق1علی محمدیان بهبهانی2مرتضی اکبری3دانشجوی دکتری بیابان‌زدایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگاناستاد گروه مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگاناستادیار گروه مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان- استادیار گروه مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه فردوسی مشهدتغییرات پوشش زمین در دهه‌های اخیر مشکلات فراوانی ازجمله تخریب منابع طبیعی را در برداشته است. پیش‌بینی تغییرات کاربری اراضی نقش مهمی در مدیریت منابع داشته و مدیران را در برنامه‌ریزی بهتر یاری می‌دهد. هدف از این تحقیق، بررسی تغییرات کاربری اراضی در گذشته و پیش‌بینی آن در آینده با استفاده از مدل ساز تغییر زمین (LCM) در توسعه شدت بیابان‌زایی مناطق خشک شمال شرق ایران، سرخس است. در این تحقیق با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای چند زمانه لندست مربوط به سال‌های 2000، 2005، 2010 و 2015، تغییرات کاربری اراضی طی 15 سال بررسی گردید. وضعیت کاربری اراضی سال 2030 با استفاده از مدل پیش‌بینی مارکوف و رویکرد مدل سازLCM و بر پایة شبکه‌های عصبی مصنوعی پیش‌بینی شد. نتایج نشان داد در طول این دوره، تغییرات کاربری اراضی شامل کاهش سه درصدی مراتع متوسط و غنی، افزایش سه درصدی مراتع فقیر و اراضی بایر و افزایش یک درصدی اراضی کشاورزی بوده است. وسعت پهنه‌های ماسه‌ای در کل این دوره بیش از یک درصد افزایش یافته است که نشان‌دهنده افزایش شدت بیابان‌زایی است. صحّت نقشه کاربری اراضی پیش‌بینی شده و نقشه واقعیت زمینی ضریب کاپای 85 درصدی را نشان می‌دهد. طبق نتایج طی سال‌های 2000 تا 2015 منطقه مطالعاتی دستخوش تغییرات وسیعی گردیده که عمده این تغییرات در جهت تخریب منطقه بوده است. نتایج پیش‌بینی مدل ساز نیز ادامه روند تخریب زمین و شدت بیابان‌زایی را تأیید می‌کند.https://geoeh.um.ac.ir/article_34145_8c9120c215b709126f147dd273d6e05e.pdfپیش‌بینی تغییرات کاربری اراضیتصاویر ماهواره‌ایتخریب زمینمدل ساز lcmبیابان‌زایی
spellingShingle محبوبه سربازی
مجید اونق
علی محمدیان بهبهانی
مرتضی اکبری
ارزیابی و مدل‌سازی تغییرات زمانی- مکانی کاربری اراضی در گسترش شدت بیابان‌زایی مناطق خشک شمال شرق ایران (سرخس)
جغرافیا و مخاطرات محیطی
پیش‌بینی تغییرات کاربری اراضی
تصاویر ماهواره‌ای
تخریب زمین
مدل ساز lcm
بیابان‌زایی
title ارزیابی و مدل‌سازی تغییرات زمانی- مکانی کاربری اراضی در گسترش شدت بیابان‌زایی مناطق خشک شمال شرق ایران (سرخس)
title_full ارزیابی و مدل‌سازی تغییرات زمانی- مکانی کاربری اراضی در گسترش شدت بیابان‌زایی مناطق خشک شمال شرق ایران (سرخس)
title_fullStr ارزیابی و مدل‌سازی تغییرات زمانی- مکانی کاربری اراضی در گسترش شدت بیابان‌زایی مناطق خشک شمال شرق ایران (سرخس)
title_full_unstemmed ارزیابی و مدل‌سازی تغییرات زمانی- مکانی کاربری اراضی در گسترش شدت بیابان‌زایی مناطق خشک شمال شرق ایران (سرخس)
title_short ارزیابی و مدل‌سازی تغییرات زمانی- مکانی کاربری اراضی در گسترش شدت بیابان‌زایی مناطق خشک شمال شرق ایران (سرخس)
title_sort ارزیابی و مدل‌سازی تغییرات زمانی مکانی کاربری اراضی در گسترش شدت بیابان‌زایی مناطق خشک شمال شرق ایران سرخس
topic پیش‌بینی تغییرات کاربری اراضی
تصاویر ماهواره‌ای
تخریب زمین
مدل ساز lcm
بیابان‌زایی
url https://geoeh.um.ac.ir/article_34145_8c9120c215b709126f147dd273d6e05e.pdf
work_keys_str_mv AT mḥbwbhsrbạzy ạrzyạbywmdlsạzytgẖyyrạtzmạnymḵạnyḵạrbryạrạḍydrgstrsẖsẖdtbyạbạnzạyymnạṭqkẖsẖḵsẖmạlsẖrqạyrạnsrkẖs
AT mjydạwnq ạrzyạbywmdlsạzytgẖyyrạtzmạnymḵạnyḵạrbryạrạḍydrgstrsẖsẖdtbyạbạnzạyymnạṭqkẖsẖḵsẖmạlsẖrqạyrạnsrkẖs
AT ʿlymḥmdyạnbhbhạny ạrzyạbywmdlsạzytgẖyyrạtzmạnymḵạnyḵạrbryạrạḍydrgstrsẖsẖdtbyạbạnzạyymnạṭqkẖsẖḵsẖmạlsẖrqạyrạnsrkẖs
AT mrtḍyạḵbry ạrzyạbywmdlsạzytgẖyyrạtzmạnymḵạnyḵạrbryạrạḍydrgstrsẖsẖdtbyạbạnzạyymnạṭqkẖsẖḵsẖmạlsẖrqạyrạnsrkẖs