Życie i śmierć: „Moderato cantabile”. Film Petera Brooka po półwieczu
Film Petera Brooka Moderato cantabile (1959), według noweli M. Duras, należy do czołowych osiągnięć francuskiej nowej fali. Technika narracyjna tego filmu wykazuje skłonność do teatralizacji, swoiste signum autora; w tym wypadku to narracja o narracji. Bohaterowie przeżywają wewnętrznie opowiadany...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2010-12-01
|
| Series: | Kwartalnik Filmowy |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/3022 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Film Petera Brooka Moderato cantabile (1959), według noweli M. Duras, należy do czołowych osiągnięć francuskiej nowej fali. Technika narracyjna tego filmu wykazuje skłonność do teatralizacji, swoiste signum autora; w tym wypadku to narracja o narracji. Bohaterowie przeżywają wewnętrznie opowiadany sobie samym romans, snuty wokół anonimowych bohaterów zbrodni w okolicy. Przeżywany niezwykle intensywnie (minimalne środki narracyjne), nie potrzebuje spełnienia w świecie realnym, wyładowuje się w samej narracji, a jego finał, „tragiczny bez tragedii”, jest zakończeniem nie życiowym, a literackim (narracyjnym). Narracja jest prowadzona w filmie na kilku planach; obok konstrukcji w wyobraźni, własne wątki narracyjne podejmuje muzyka (Sonata Diabellego) oraz nieszablonowo potraktowany pejzaż. Film jest wciąż jednym z najbardziej poruszających obrazów nowej fali, jego sekwencje zdjęciowe i montaż wykraczają poza konwencję fabuły, w stronę poetyckiego eksperymentu.
|
|---|---|
| ISSN: | 0452-9502 2719-2725 |