Ekspresjonizm raz jeszcze, czyli na nowo o historii filmu niemieckiego
Tradycyjne ujęcia historii kina niemieckiego w okresie niemym akcentowały jako dominujący trend stylistyczny ekspresjonizm. Zostały one zakwestionowane przez Thomasa Elsaessera i Barry'ego Salta. Pierwszy omówił rolę, jaką w pomieszaniu płaszczyzny stylistycznej i tematycznej w omówieniach kin...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2009-12-01
|
| Series: | Kwartalnik Filmowy |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/3102 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Tradycyjne ujęcia historii kina niemieckiego w okresie niemym akcentowały jako dominujący trend stylistyczny ekspresjonizm. Zostały one zakwestionowane przez Thomasa Elsaessera i Barry'ego Salta. Pierwszy omówił rolę, jaką w pomieszaniu płaszczyzny stylistycznej i tematycznej w omówieniach kina okresu weimarskiego odegrały wpływowe książki Siegfrieda Kracauera (Od Caligariego do Hitlera) i Lotte H. Eisner (Ekran demoniczny). Drugi wykazał, iż ekspresjonizm jako styl obrazu filmowego o rodowodzie malarskim i teatralnym jest obecny w bardzo nielicznych filmach, inne zaś rozwiązania, powszechnie uznawane za „ekspresjonistyczne”, były obecne również w kinematografiach innych niż niemiecka, stanowiąc powszechną własność światowego kina. Kłys stara się na nowo określić, jakie dzieła można zaliczyć do niemieckiego ekspresjonizmu filmowego. Rozszerza kanon Salta o tytuły wymieniane przez Kristin Thompson i Davida Bordwella oraz o propozycje własne, a także wskazuje bezzasadność stereotypu, iż styl ekspresjonistyczny w filmie służyć miał przede wszystkim subiektywizacji świata przedstawionego jako ekspresji stanów wewnętrznych autora czy postaci przedstawionych. Za Elsaesserem autor przyjmuje, że ekspresjonizm filmowy był to przede wszystkim modny design, przejęty z popularnego kierunku w sztukach pięknych, a przejęcie to było kolejną próbą „uartystycznienia” kina i zdobycia dlań inteligenckiej, „wyrobionej” publiczności.
|
|---|---|
| ISSN: | 0452-9502 2719-2725 |