مفهوم حمله در مخاصمات مسلحانه؛ مطالعه موردی قضیه انتاگاندا در دیوان بین‌المللی کیفری
ازجمله رفتارهای متخاصمان برای دستیابی به برتری در نبرد، حمله به طرف مقابل است. طبق ماده 49(1) پروتکل الحاقی اول (1977) به کنوانسیون‌های 1949 ژنو، حمله، به اعمال خشونت‌آمیزی اطلاق می‌شود که علیه متخاصم، در حالت تهاجم یا دفاع ارتکاب یابند. مشخصاً معنا، چارچوب حقوقی و مصادیق حمله، محل اختلاف‌نظر و ابها...
Saved in:
| Main Authors: | , , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | fas |
| Published: |
CILA
2024-12-01
|
| Series: | Majallah-i Huqūqī-i Biyn/al-milalī-i |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://www.cilamag.ir/article_715019_6ec9266a2baeacdb3ba5dd8147c9b227.pdf |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | ازجمله رفتارهای متخاصمان برای دستیابی به برتری در نبرد، حمله به طرف مقابل است. طبق ماده 49(1) پروتکل الحاقی اول (1977) به کنوانسیون‌های 1949 ژنو، حمله، به اعمال خشونت‌آمیزی اطلاق می‌شود که علیه متخاصم، در حالت تهاجم یا دفاع ارتکاب یابند. مشخصاً معنا، چارچوب حقوقی و مصادیق حمله، محل اختلاف‌نظر و ابهام است. در رویه‌قضایی نیز در پروندة انتاگاندا (2019)، میان شعبة بدوی و دادستان دیوان بین‌المللی کیفری بر سر مفهوم حمله و تفسیر ماده (iv)(e)(2)8 اساسنامة دیوان، اختلاف‌نظر به وجود آمد. مقالة پیش رو، در پرتو بررسی ماده ماده 49(1) و پروندة انتاگاندا به این پرسش پاسخ می‌دهد که حمله در مخاصمات مسلحانه چه مفهومی دارد؟ این مقاله نتیجه می‌گیرد که در راستای تحقق رویکرد حقوق بین‌الملل بشردوستانه در حمایت حداکثری از غیرنظامیان، در اطلاق حمله به عمل خشونتآمیز باید به نوع و نتیجة عمل و نیز نیت مرتکب توجه کرد؛ بدین معنا که کلیة اعمال خشونتآمیز (چه از طریق زور فیزیکی چه غیرفیزیکی) که با قصد آسیب مستقیم به طرف مقابل انجام می‌شود، حتی اگر منجر به آسیب و نتایج زیان‌بار هم نشود، حمله محسوب می‌شود. به‌علاوه، شرط حمله، عدم کنترل متخاصم بر اشخاص، اشیاء و اموال طرف مقابل است. مقاله همچنین استدلال می‌کند که حمله در چارچوب ماده (iv)(e)(2)8 اساسنامة دیوان، فاقد معنای خاص بوده و همان معنای متداول حمله در ماده 49(1) را دارد. |
|---|---|
| ISSN: | 2251-614X 2645-4858 |