الگوی فضایی آسیب پذیری محیط زیست در ایران

شناخت سطح خرد آسیب­پذیری محیط­زیست از لحاظ فنی و نظری به‌عنوان نقشه راه دقیق در پایداری محیط­زیست عمل می­کند. با­وجوداین ضعف داده و عدم قطعیت روشی فهم درست مسائل ناشی از آن را مغفول گذاشته است. مقاله پیش­رو با استفاده از تصاویر ماهواره­ای کدنویسی شده گوگل­ارث­انجین (GEE) و روش خودهمبستگی فضایی گتیس...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: حبیب الله صادقی, افشین دانه کار, محمدجلال عباسی شوازی
Format: Article
Language:English
Published: Ferdowsi University of Mashhad 2024-10-01
Series:جغرافیا و مخاطرات محیطی
Subjects:
Online Access:https://geoeh.um.ac.ir/article_44574_5445417922fcfbb959b71ef2299f5590.pdf
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
_version_ 1832592571994472448
author حبیب الله صادقی
افشین دانه کار
محمدجلال عباسی شوازی
author_facet حبیب الله صادقی
افشین دانه کار
محمدجلال عباسی شوازی
author_sort حبیب الله صادقی
collection DOAJ
description شناخت سطح خرد آسیب­پذیری محیط­زیست از لحاظ فنی و نظری به‌عنوان نقشه راه دقیق در پایداری محیط­زیست عمل می­کند. با­وجوداین ضعف داده و عدم قطعیت روشی فهم درست مسائل ناشی از آن را مغفول گذاشته است. مقاله پیش­رو با استفاده از تصاویر ماهواره­ای کدنویسی شده گوگل­ارث­انجین (GEE) و روش خودهمبستگی فضایی گتیس در قالب نظریه­ی «آسیب­پذیری» به بررسی و تحلیل الگوهای فضایی آسیب‌پذیری محیط‌زیست 397 شهرستان ایران طی­سال­های 1390 تا 1400 می­پردازد. نتایج آزمون گتیس نشان دهنده توزیع نابرابر و الگوهای متنوع آسیب‌پذیری شهرستان‌های ایران در ابعاد مختلف ازجمله آلودگی هوا، گازهای گلخانه‌ای، تغییرات دما و بارش، کاهش آب‌های زیرزمینی، تهدید تنوع زیستی و فرسایش خاک، به‌ویژه در مناطق مرکزی، جنوب، شرق و نوار شمالی خواهد بود. به همین ترتیب، این پژوهش با تأکید بر نقش الگوهای فضایی متفاوت در ابعاد «حساسیت» و «قرار گرفتن در معرض خطر»، پیشنهاد می‌کند که سیاست‌گذاری‌های محیط‌زیستی در ایران باید با توجه به نابرابری‌های فضایی و متناسب با ویژگی‌های جمعیتی و بوم‌شناختی هر منطقه تنظیم شوند. این رویکرد می‌تواند به بهبود ظرفیت سازگاری و کاهش آسیب‌پذیری محیط­زیستی در مناطق بحرانی کمک کند. استفاده از تکنیک‌های الگوریتمی برای شاخص‌سازی آسیب‌پذیری محیط­زیستی و تلفیق داده‌های فضایی با تحلیل‌های جمعیتی، چارچوبی مؤثر برای پژوهش‌های آینده ارائه می‌دهد که می‌تواند در برنامه‌ریزی‌های ملی و منطقه‌ای به‌منظور کاهش فشارهای محیطی و بهبود پایداری محیط­زیستی به کار گرفته شود.
format Article
id doaj-art-6b86bf0eeed74c5791432956856d1d58
institution Kabale University
issn 2322-1682
2383-3076
language English
publishDate 2024-10-01
publisher Ferdowsi University of Mashhad
record_format Article
series جغرافیا و مخاطرات محیطی
spelling doaj-art-6b86bf0eeed74c5791432956856d1d582025-01-21T06:39:37ZengFerdowsi University of Mashhadجغرافیا و مخاطرات محیطی2322-16822383-30762024-10-0113313410.22067/geoeh.2023.84603.141744574الگوی فضایی آسیب پذیری محیط زیست در ایرانحبیب الله صادقی0افشین دانه کار1محمدجلال عباسی شوازی2دانشجوی دکتری جمعیت شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.استاد گروه محیط‌زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.عضو آکادمی، موسسه جمعیت شناسی وین، اتریششناخت سطح خرد آسیب­پذیری محیط­زیست از لحاظ فنی و نظری به‌عنوان نقشه راه دقیق در پایداری محیط­زیست عمل می­کند. با­وجوداین ضعف داده و عدم قطعیت روشی فهم درست مسائل ناشی از آن را مغفول گذاشته است. مقاله پیش­رو با استفاده از تصاویر ماهواره­ای کدنویسی شده گوگل­ارث­انجین (GEE) و روش خودهمبستگی فضایی گتیس در قالب نظریه­ی «آسیب­پذیری» به بررسی و تحلیل الگوهای فضایی آسیب‌پذیری محیط‌زیست 397 شهرستان ایران طی­سال­های 1390 تا 1400 می­پردازد. نتایج آزمون گتیس نشان دهنده توزیع نابرابر و الگوهای متنوع آسیب‌پذیری شهرستان‌های ایران در ابعاد مختلف ازجمله آلودگی هوا، گازهای گلخانه‌ای، تغییرات دما و بارش، کاهش آب‌های زیرزمینی، تهدید تنوع زیستی و فرسایش خاک، به‌ویژه در مناطق مرکزی، جنوب، شرق و نوار شمالی خواهد بود. به همین ترتیب، این پژوهش با تأکید بر نقش الگوهای فضایی متفاوت در ابعاد «حساسیت» و «قرار گرفتن در معرض خطر»، پیشنهاد می‌کند که سیاست‌گذاری‌های محیط‌زیستی در ایران باید با توجه به نابرابری‌های فضایی و متناسب با ویژگی‌های جمعیتی و بوم‌شناختی هر منطقه تنظیم شوند. این رویکرد می‌تواند به بهبود ظرفیت سازگاری و کاهش آسیب‌پذیری محیط­زیستی در مناطق بحرانی کمک کند. استفاده از تکنیک‌های الگوریتمی برای شاخص‌سازی آسیب‌پذیری محیط­زیستی و تلفیق داده‌های فضایی با تحلیل‌های جمعیتی، چارچوبی مؤثر برای پژوهش‌های آینده ارائه می‌دهد که می‌تواند در برنامه‌ریزی‌های ملی و منطقه‌ای به‌منظور کاهش فشارهای محیطی و بهبود پایداری محیط­زیستی به کار گرفته شود.https://geoeh.um.ac.ir/article_44574_5445417922fcfbb959b71ef2299f5590.pdfآسیب‌پذیری محیط‌زیستیموتور گوگل‌ارث (gee)خودهمبستگی مکانیراهبردهای پایداریتفاوت‌های منطقه‌ایظرفیت سازگاری
spellingShingle حبیب الله صادقی
افشین دانه کار
محمدجلال عباسی شوازی
الگوی فضایی آسیب پذیری محیط زیست در ایران
جغرافیا و مخاطرات محیطی
آسیب‌پذیری محیط‌زیستی
موتور گوگل‌ارث (gee)
خودهمبستگی مکانی
راهبردهای پایداری
تفاوت‌های منطقه‌ای
ظرفیت سازگاری
title الگوی فضایی آسیب پذیری محیط زیست در ایران
title_full الگوی فضایی آسیب پذیری محیط زیست در ایران
title_fullStr الگوی فضایی آسیب پذیری محیط زیست در ایران
title_full_unstemmed الگوی فضایی آسیب پذیری محیط زیست در ایران
title_short الگوی فضایی آسیب پذیری محیط زیست در ایران
title_sort الگوی فضایی آسیب پذیری محیط زیست در ایران
topic آسیب‌پذیری محیط‌زیستی
موتور گوگل‌ارث (gee)
خودهمبستگی مکانی
راهبردهای پایداری
تفاوت‌های منطقه‌ای
ظرفیت سازگاری
url https://geoeh.um.ac.ir/article_44574_5445417922fcfbb959b71ef2299f5590.pdf
work_keys_str_mv AT ḥbybạllhṣạdqy ạlgwyfḍạyyậsybpdẖyrymḥyṭzystdrạyrạn
AT ạfsẖyndạnhḵạr ạlgwyfḍạyyậsybpdẖyrymḥyṭzystdrạyrạn
AT mḥmdjlạlʿbạsysẖwạzy ạlgwyfḍạyyậsybpdẖyrymḥyṭzystdrạyrạn