الگوی فضایی آسیب پذیری محیط زیست در ایران
شناخت سطح خرد آسیبپذیری محیطزیست از لحاظ فنی و نظری بهعنوان نقشه راه دقیق در پایداری محیطزیست عمل میکند. باوجوداین ضعف داده و عدم قطعیت روشی فهم درست مسائل ناشی از آن را مغفول گذاشته است. مقاله پیشرو با استفاده از تصاویر ماهوارهای کدنویسی شده گوگلارثانجین (GEE) و روش خودهمبستگی فضایی گتیس...
Saved in:
Main Authors: | , , |
---|---|
Format: | Article |
Language: | English |
Published: |
Ferdowsi University of Mashhad
2024-10-01
|
Series: | جغرافیا و مخاطرات محیطی |
Subjects: | |
Online Access: | https://geoeh.um.ac.ir/article_44574_5445417922fcfbb959b71ef2299f5590.pdf |
Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
Summary: | شناخت سطح خرد آسیبپذیری محیطزیست از لحاظ فنی و نظری بهعنوان نقشه راه دقیق در پایداری محیطزیست عمل میکند. باوجوداین ضعف داده و عدم قطعیت روشی فهم درست مسائل ناشی از آن را مغفول گذاشته است. مقاله پیشرو با استفاده از تصاویر ماهوارهای کدنویسی شده گوگلارثانجین (GEE) و روش خودهمبستگی فضایی گتیس در قالب نظریهی «آسیبپذیری» به بررسی و تحلیل الگوهای فضایی آسیبپذیری محیطزیست 397 شهرستان ایران طیسالهای 1390 تا 1400 میپردازد. نتایج آزمون گتیس نشان دهنده توزیع نابرابر و الگوهای متنوع آسیبپذیری شهرستانهای ایران در ابعاد مختلف ازجمله آلودگی هوا، گازهای گلخانهای، تغییرات دما و بارش، کاهش آبهای زیرزمینی، تهدید تنوع زیستی و فرسایش خاک، بهویژه در مناطق مرکزی، جنوب، شرق و نوار شمالی خواهد بود. به همین ترتیب، این پژوهش با تأکید بر نقش الگوهای فضایی متفاوت در ابعاد «حساسیت» و «قرار گرفتن در معرض خطر»، پیشنهاد میکند که سیاستگذاریهای محیطزیستی در ایران باید با توجه به نابرابریهای فضایی و متناسب با ویژگیهای جمعیتی و بومشناختی هر منطقه تنظیم شوند. این رویکرد میتواند به بهبود ظرفیت سازگاری و کاهش آسیبپذیری محیطزیستی در مناطق بحرانی کمک کند. استفاده از تکنیکهای الگوریتمی برای شاخصسازی آسیبپذیری محیطزیستی و تلفیق دادههای فضایی با تحلیلهای جمعیتی، چارچوبی مؤثر برای پژوهشهای آینده ارائه میدهد که میتواند در برنامهریزیهای ملی و منطقهای بهمنظور کاهش فشارهای محیطی و بهبود پایداری محیطزیستی به کار گرفته شود. |
---|---|
ISSN: | 2322-1682 2383-3076 |