نقد تطبیقی «فضای تعلیق» در آثار آنتونن آرتو و سهراب سپهری
چکیده این تصوّر که مضامین «خلأ» نزد آنتونن آرتو و «هیچستان» نزد سهراب سپهری به معنای نیستی باشند بیش از حد سادهانگارانه و کاملاً خلاف واقع است. در حقیقت خلأ مورد نظر آنها لامکان و لازمانی است پر از امکان هستی، فضایی که در آن «قطعیتِ موجود» جای خود را به «امکانِ وجود» میدهد. همان فضایی که در فل...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | fas |
| Published: |
University of Tehran
2017-03-01
|
| Series: | پژوهش ادبیات معاصر جهان |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://jor.ut.ac.ir/article_62711_0ef4d5375429ee7fbba525b01d20e561.pdf |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | چکیده
این تصوّر که مضامین «خلأ» نزد آنتونن آرتو و «هیچستان» نزد سهراب سپهری به معنای نیستی باشند بیش از حد سادهانگارانه و کاملاً خلاف واقع است. در حقیقت خلأ مورد نظر آنها لامکان و لازمانی است پر از امکان هستی، فضایی که در آن «قطعیتِ موجود» جای خود را به «امکانِ وجود» میدهد. همان فضایی که در فلسفۀ پدیدهشناسی پس از عمل اپوخه به دست میآید و مطلقاً هر قضاوتی دربارۀ وجود زمانی- مکانی را به حالت تعلیق درمیآورد تا امکان رویارویی اصیل ذهن با ماهیت پدیدهها فراهم آید. اما آرتو دچار رواننژندی است، دال بنیادین «نامِ پدر» که به اعتقاد لکان ساختار ذهنی هر سوژه بر آن استوار است در ذهن او به وجود نیامده و جای خود را به خلائی پر رمز و راز داده است. پس آرتو محکوم به تجربۀ ناگزیرِ خلأ است درحالیکه سپهری هیچستان را اختیار می کند. |
|---|---|
| ISSN: | 2588-4131 2588-7092 |