Ożywianie obrazów: „Edvard Munch” (1974) Petera Watkinsa i „Pasja” (1982) Jean-Luca Godarda
Autorka poddaje analizie dwa wybitne filmy o obrazach i artystach: Edvarda Muncha Petera Watkinsa i Pasję Jeana-Luca Godarda w celu ustalenia, w jaki sposób obydwaj reżyserzy rekonstruują tworzenie obrazów przez malarzy wcześniejszych epok. Mazierska zauważa, że twórcy ci, dosłownie i metaforycznie...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2009-03-01
|
| Series: | Kwartalnik Filmowy |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/3175 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Autorka poddaje analizie dwa wybitne filmy o obrazach i artystach: Edvarda Muncha Petera Watkinsa i Pasję Jeana-Luca Godarda w celu ustalenia, w jaki sposób obydwaj reżyserzy rekonstruują tworzenie obrazów przez malarzy wcześniejszych epok. Mazierska zauważa, że twórcy ci, dosłownie i metaforycznie, wprawiają obrazy w ruch, korzystając z technicznych środków dostępnych kinu, na przykład z zoomu. Jednocześnie celem dokonywanej przez Watkinsa i Godarda analizy obrazów jest auto-analiza. W szczególności, badanie życia i metody twórczej Edvarda Muncha jest dla Watkinsa sposobem dotarcia do własnej tożsamości niejako z zewnątrz, spojrzenia na siebie jak na "innego". Celem Godarda jest uświadomienie widzowi, że film składa się z obrazów, które nie muszą tworzyć zbornej fabuły. Awangardowość Edvarda Muncha i Pasji autorka eseju łączy z czasem, w którym te filmy powstały: między połową lat 70. a początkiem 80. W tym okresie kończyło się kino modernistyczne, a zaczynał filmowy postmodernizm. Filmy te stanowią łabędzi śpiew filmowego modernizmu, z jego zakorzenieniem w sztuce wysokiej i przekonaniem, że kino to spadkobierca malarstwa.
|
|---|---|
| ISSN: | 0452-9502 2719-2725 |