تاثیر Pseudomonas fluorescens بر کاهش تنش شوری در گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) از طریق پاسخ‌های فیزیوبیوشیمیایی

سابقه و هدف: شوری یکی مشکلات کشاورزی است که مورد توجه زیادی می‌باشد، زیرا حدود یک‌سوم از زمین‌های تحت آبیاری به دلیل شوری بدون استفاده می‌باشد. قاببلیت تحمل شوری زیاد در میکروارگانیسم‌های مختلف از جمله Pseudomonasهای فلورسانت شناخته شده است. در بین این باکتری‌ها، Pseudomonas fluorescens از رایزوباکتر...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Author: سید اسماعیل رضوی
Format: Article
Language:fas
Published: Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources 2021-12-01
Series:Pizhūhish/hā-yi tulīd-i giyāhī
Subjects:
Online Access:https://jopp.gau.ac.ir/article_5917_f16872ebcc0087f6570f8074c71cfcce.pdf
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:سابقه و هدف: شوری یکی مشکلات کشاورزی است که مورد توجه زیادی می‌باشد، زیرا حدود یک‌سوم از زمین‌های تحت آبیاری به دلیل شوری بدون استفاده می‌باشد. قاببلیت تحمل شوری زیاد در میکروارگانیسم‌های مختلف از جمله Pseudomonasهای فلورسانت شناخته شده است. در بین این باکتری‌ها، Pseudomonas fluorescens از رایزوباکتری‌های تحریک‌کننده‌ رشد گیاه می‌باشد که در ریزوسفر گیاه زیست می‌نماید. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر مایه‌زنی باکتری Pseudomonas fluorescens بر صفات رشد و برخی ویژگی‌های بیوشیمیایی مرتبط با شوری در گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) رقم اراک- 12811 تحت تنش شوری انجام شده است. مواد و روش‌ها: آزمایش با چهار سطح مختلف شوری (0، 25، 75 و 150 میلی‌مولار) و دو سطح تیمار مایه‌زنی (شاهد و باکتری) به ‌صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی و با چهار تکرار طراحی شد. بذرهای گلرنگ پس از پوشش دادن با سوسپانسیون اسپور باکتری محرک رشد توسط کربوکسی‌متیل سلولز 5/0 درصد در گلدان کشت شدند و تحت سطح‌های مختلف شوری به رشد ادامه دادند. پس از 40 روز از کاشت بذرها، وزن خشک اندام هوایی و ریشه گیاه و محتوای آب نسبی برگ در سطح‌های مختلف شوری و مایه‌زنی توسط باکتری اندازه‌گیری گردید. هم‌چنین تاثیر شوری بر میزان کلروفیل a و b، کاروتنوئید، پرولین، قندهای محلول، گلیسین‌بتائین و مالون‌دی‌آلدئید با استفاده از روش‌های مبتنی بر رنگ‌سنجی بررسی شد. یافته‌ها: نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش غلظت NaCl، وزن خشک اندام هوایی و ریشه و میزان کلروفیل a و b کاهش می‌یابد، در حالی که میزان پرولین، قندهای محلول، گلیسین‌بتائین و مالون‌دی‌آلدئید افزایش داشته است. گیاهان گلرنگ مایه‌زنی شده با P. fluorescens بیشترین وزن خشک ساقه و ریشه، کلروفیل a و b، کاروتنوئیدها و محتوای نسبی آب برگ را در شرایط شوری و غیرشوری داشتند. همبستگی منفی بین محتوای نسبی آب برگ و قند محلول، گلیسین‌بتائین و پرولین، تاثیر انباشتگی اسمولیت‌ها برای تداوم جذب آب و کاهش تنش اسمزی را نشان می‌داد. بالاترین فعالیت پرولین، قندهای محلول کل و گلیسین-بتائین در گیاهان تلقیح شده به باکتری و آبیاری شده با محلول 150 میلی‌مولار NaCl مربوط بود. باکتری از تجمع مالون‌دی‌آلدئید ممانعت می‌کرد و پراکسیداسیون لیپید را کاهش می‌داد. بر اساس نتایج این پژوهش، باکتری محرک رشد عملکرد مطلوبی را برای گیاهان گلرنگ رشدیافته تا شوری 50 میلی‌مولار فراهم می‌کرد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، استفاده از باکتری P. fluorescens با افزایش در رشد گیاه گلرنگ و تحریک تغییرات مرتبط با تحمل به شوری می‌تواند به عنوان یک عامل زیستی برای بهبود مقاومت به تنش شوری پیشنهاد شود.
ISSN:2322-2050
2322-2778