Dokument – fikcja – realizm. Teoria wobec praktyki
Autor, podejmując polemikę z niektórymi współczesnymi teoretykami filmu, broni podziału na dwa przeciwstawne rodzaje filmowe – rodzaj dokumentalny i rodzaj fikcjonalny. Zdaje sobie przy tym sprawę z tego, że obszary obu tych rodzajów zachodzą na siebie, że widz często ma do czynienia z formami hybr...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2011-12-01
|
| Series: | Kwartalnik Filmowy |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2884 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Autor, podejmując polemikę z niektórymi współczesnymi teoretykami filmu, broni podziału na dwa przeciwstawne rodzaje filmowe – rodzaj dokumentalny i rodzaj fikcjonalny. Zdaje sobie przy tym sprawę z tego, że obszary obu tych rodzajów zachodzą na siebie, że widz często ma do czynienia z formami hybrydycznymi, jednak podział ów uznaje za przyrodzony samemu kinu. Film faktów i film fikcji wypełniają sobą całą przestrzeń genologiczną kina, współtworząc – od początku istnienia kinematografii aż po dzień dzisiejszy – fundament i kod odbioru każdego bez wyjątku sposobu komunikowania za pośrednictwem języka ruchomych obrazów. Należy jednakże pamiętać, że oba rodzaje warunkują się nawzajem, nie mogą bez siebie istnieć; co więcej, nieustannie odnawiają swoje formuły w procesie ciągłego dialektycznego dialogu. Hendrykowski postuluje zmianę podejścia do badania związków między dokumentem a fikcją w filmie – uważa, że studia nad poetyką opisową dzieła filmowego prowadzone pod kątem występowania w nim rodzajów i gatunków filmowych powinny mieć swój odpowiednik w komplementarnych studiach z zakresu poetyki historycznej. Genologia filmu nie może poprzestawać jedynie na spojrzeniu synchronicznym, bez uwzględnienia perspektywy diachronicznej. Kino faktów i kino fikcji są pojęciami o zmiennym zakresie. W różnych okresach historycznych mogą one znaczyć co innego. Różnorakie więzi łączące dokument i fikcję w przedstawieniach ekranowych nie opierają się na żadnej z góry zaprogramowanej doktrynie. Związek między nimi jest relacją dynamiczną, nieustannie ewoluującą. Stała jest jedynie ich biegunowa opozycja występująca w procesie komunikacji. Hendrykowski analizuje różne modele relacji między rodzajami filmowymi, oferując nowe narzędzia i pojęcia przydatne do ich badania.
|
|---|---|
| ISSN: | 0452-9502 2719-2725 |