Obrazy światłem malowane w filmach Dereka Jarmana

Artykuł jest próbą analizy estetyki światła w filmach Dereka Jarmana: The Tempest (1979), Caravaggio (1986), War Requiem (1989), Edward II (1991) i Wittgenstein (1992). Autor wyróżnia kilka jej typów: estetykę światła „naturalnego”, „sztucznego” i „wewnętrznego”, które odpowiadają kolejno stylistyc...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Author: Konrad Chmielecki
Format: Article
Language:English
Published: Institute of Art of the Polish Academy of Sciences 2009-03-01
Series:Kwartalnik Filmowy
Subjects:
Online Access:https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/3167
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:Artykuł jest próbą analizy estetyki światła w filmach Dereka Jarmana: The Tempest (1979), Caravaggio (1986), War Requiem (1989), Edward II (1991) i Wittgenstein (1992). Autor wyróżnia kilka jej typów: estetykę światła „naturalnego”, „sztucznego” i „wewnętrznego”, które odpowiadają kolejno stylistyce wybranego malarstwa barakowego: Caravaggia, Georges’a de la Toura i Rembrandta. Analizy te umieszczono w ramach koncepcji painting with light traktującej światło jako źródło określonej konwencji estetycznej przypisywanej wymienionym malarzom. Painting with light można przeciwstawić writing with light, w której opowiadanie filmowe konstruuje się w oparciu o symboliczne zmiany charakteru i barwy światła. Specyfika światła „naturalnego” została omówiona na podstawie analizy filmu Caravaggio jako estetyka punktowego oświetlenia postaci żółto-pomarańczowym światłem pochodzącym z tradycji szkoły weneckiej. Natomiast światło „sztuczne” ujęto jako światło świecy, które jest źródłem oświetlenia w obrazach de la Toura i zostało zastosowane w The Tempest i War Requiem. Rozwój opisywanej estetyki światła kończy prezentacja światła „wewnętrznego” pochodzącego od obrazów Rembrandta na przykładzie filmów Edward II i Wittgenstein. Autor poszukuje uzasadnienia zarówno w publikacjach operatorów filmowych (Vittorio Storaro), jak i w esejach teoretyków filmu piszących o twórczości Jarmana (William Pencak), a także w publikacjach historyków sztuki wypowiadających się na temat malarstwa Caravaggia, de la Toura i Rembrandta (Walter Friedlaender, Howard Hibbard, Helen Langdon, André Malraux i John Gage).
ISSN:0452-9502
2719-2725