Eksperymenty z podzielonym ekranem
Przyglądając się fenomenowi podzielonego ekranu (split screen), autor najpierw opisuje historię jego analogowej wersji w kinie niemym, kiedy narzędzie to było czasami stosowane w scenach rozmów telefonicznych bądź snów albo w celu rozszerzenia czasoprzestrzeni o wewnętrzne sceny/ekrany. Następnie S...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2013-06-01
|
| Series: | Kwartalnik Filmowy |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2740 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| _version_ | 1832578906537852928 |
|---|---|
| author | Rafał Syska |
| author_facet | Rafał Syska |
| author_sort | Rafał Syska |
| collection | DOAJ |
| description |
Przyglądając się fenomenowi podzielonego ekranu (split screen), autor najpierw opisuje historię jego analogowej wersji w kinie niemym, kiedy narzędzie to było czasami stosowane w scenach rozmów telefonicznych bądź snów albo w celu rozszerzenia czasoprzestrzeni o wewnętrzne sceny/ekrany. Następnie Syska skupia się na kinie postklasycznym i przedstawia analizę różnych form podzielonego ekranu w Grand Prix (1966) Johna Frankenheimera, Sprawie Thomasa Crowna (1968) Normana Jewisona czy w Dusicielu z Bostonu (1968) Richarda Fleischera. Ten specjalny rodzaj podzielenia ekranu można pojmować jako konsekwencję pojawienia się dynamicznej narracji, jako efekt wpływu technologii telewizyjnych oraz eksperymentów z obszaru media-artu. W trzeciej części eseju autor zastanawia się nad współczesnymi, cyfrowymi wersjami split screenu, rozpoczynając od Ksiąg Prospera (1991) Petera Greenawaya, a kończąc na 127 godzinach (2011) Danny’ego Boyle’a i Przypadkach Tracey (2007) Bruce’a McDonalda. Głównym celem artykułu jest analiza podzielonego ekranu, który wydaje się odpowiedzią na ewolucję nowoczesnych sposobów komunikacji, a ponadto wiąże się ze zjawiskiem multiplikacji w procesie przekazywania informacji oraz z regresem spójnego i kompletnego w warstwie fabularnej i czasoprzestrzennej systemu komunikacji z odbiorcą. Split screen może być postrzegany jako naturalna forma opisu doświadczeń wizualnych w naszych czasach – jako ekwiwalent podzielonej kompozycji w okienkach aplikacji komputerowych, wiadomościach TV czy na bilbordach oraz multiplikacji we współczesnym systemie komunikacyjnym.
|
| format | Article |
| id | doaj-art-092f6df835c54e4b9681ffa34a58a5b6 |
| institution | Kabale University |
| issn | 0452-9502 2719-2725 |
| language | English |
| publishDate | 2013-06-01 |
| publisher | Institute of Art of the Polish Academy of Sciences |
| record_format | Article |
| series | Kwartalnik Filmowy |
| spelling | doaj-art-092f6df835c54e4b9681ffa34a58a5b62025-01-30T12:49:30ZengInstitute of Art of the Polish Academy of SciencesKwartalnik Filmowy0452-95022719-27252013-06-018210.36744/kf.2740Eksperymenty z podzielonym ekranemRafał Syska0Uniwersytet Jagielloński Przyglądając się fenomenowi podzielonego ekranu (split screen), autor najpierw opisuje historię jego analogowej wersji w kinie niemym, kiedy narzędzie to było czasami stosowane w scenach rozmów telefonicznych bądź snów albo w celu rozszerzenia czasoprzestrzeni o wewnętrzne sceny/ekrany. Następnie Syska skupia się na kinie postklasycznym i przedstawia analizę różnych form podzielonego ekranu w Grand Prix (1966) Johna Frankenheimera, Sprawie Thomasa Crowna (1968) Normana Jewisona czy w Dusicielu z Bostonu (1968) Richarda Fleischera. Ten specjalny rodzaj podzielenia ekranu można pojmować jako konsekwencję pojawienia się dynamicznej narracji, jako efekt wpływu technologii telewizyjnych oraz eksperymentów z obszaru media-artu. W trzeciej części eseju autor zastanawia się nad współczesnymi, cyfrowymi wersjami split screenu, rozpoczynając od Ksiąg Prospera (1991) Petera Greenawaya, a kończąc na 127 godzinach (2011) Danny’ego Boyle’a i Przypadkach Tracey (2007) Bruce’a McDonalda. Głównym celem artykułu jest analiza podzielonego ekranu, który wydaje się odpowiedzią na ewolucję nowoczesnych sposobów komunikacji, a ponadto wiąże się ze zjawiskiem multiplikacji w procesie przekazywania informacji oraz z regresem spójnego i kompletnego w warstwie fabularnej i czasoprzestrzennej systemu komunikacji z odbiorcą. Split screen może być postrzegany jako naturalna forma opisu doświadczeń wizualnych w naszych czasach – jako ekwiwalent podzielonej kompozycji w okienkach aplikacji komputerowych, wiadomościach TV czy na bilbordach oraz multiplikacji we współczesnym systemie komunikacyjnym. https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2740podzielony ekransztuka mediównarracja |
| spellingShingle | Rafał Syska Eksperymenty z podzielonym ekranem Kwartalnik Filmowy podzielony ekran sztuka mediów narracja |
| title | Eksperymenty z podzielonym ekranem |
| title_full | Eksperymenty z podzielonym ekranem |
| title_fullStr | Eksperymenty z podzielonym ekranem |
| title_full_unstemmed | Eksperymenty z podzielonym ekranem |
| title_short | Eksperymenty z podzielonym ekranem |
| title_sort | eksperymenty z podzielonym ekranem |
| topic | podzielony ekran sztuka mediów narracja |
| url | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2740 |
| work_keys_str_mv | AT rafałsyska eksperymentyzpodzielonymekranem |