Preskryptywny charakter internalizacji aksjologicznej jako podstawa stosunku człowieka do lasu jako ekowartości

Internalizacja, czyli uwewnętrznianie treści o charakterze aksjologicznym, jest zbieżna z zyskiwaniem umiejętności o wyższym standardzie moralnym. Źródłem odpowiedzialności staje się wówczas po prostu obiektywna wartość. Uwewnętrznienie aksjologicznych wymagań płynących od ekowartości jest najskutec...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Author: Katarzyna Łukaszewska
Format: Article
Language:English
Published: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie 2019-03-01
Series:Studia Ecologiae et Bioethicae
Subjects:
Online Access:https://czasopisma.uksw.edu.pl/index.php/seb/article/view/6626
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:Internalizacja, czyli uwewnętrznianie treści o charakterze aksjologicznym, jest zbieżna z zyskiwaniem umiejętności o wyższym standardzie moralnym. Źródłem odpowiedzialności staje się wówczas po prostu obiektywna wartość. Uwewnętrznienie aksjologicznych wymagań płynących od ekowartości jest najskuteczniejszym rodzajem zobowiązania, ponieważ ma ono charakter preskryptywny: obietnicy danej sobie nie można nie dotrzymać bez poczucia straty danego słowa. W tym kontekście zinternalizowana ekowartość preskryptywnie oddziałuje na człowieka, którego odpowiedzialność jest tym głębsza, im silniej sama wartość jest uwewnętrzniona. Stąd też las, jako przykład ekowartości, przyjmuje dla człowieka charakter bezwzględny tylko w przypadku internalizacji preskryptywnej, gdy źródłem powinności jest nie tyle konieczność ekologiczna, ile wartość autoteliczna.
ISSN:1733-1218